Τι σου είναι η αγάπη τελικά … της Αλκυόνης Παπαδάκη απο τις Εκδόσεις Διόπτρα
Ήσυχη νύχτα… Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια. Και στη γωνιά του δρόμου κάποιος έπαιζε από νωρίς φυσαρμόνικα.
«…Τι κάνουν οι άνθρωποι εκεί κάτω κι αντί να στολίζουν τις φωλιές τους τρέχουν συνεχώς… Τι ψάχνουν…» ρώτησε η μία, ενώ καθάριζε με προσοχή τον λαιμό ενός σπασμένου μπουκαλιού.

Τι σου είναι η αγάπη τελικά …
Και όλο η εικόνα παραμορφώνεται. Και όλο το όνειρο χάνεται. Έτσ’ είναι οι άνθρωποι. Μην ασχολείσαι.
Κι αυτός εκεί… τόση ώρα στη γωνιά παίζει φυσαρμόνικα.
«Άσ’ τον αυτόν. Μαδά τ’ όνειρό του και ταΐζει τα σκυλιά » Άσ’ τον αυτόν… Μπορεί κάτι να ξέρει παραπάνω… αλλά δεν θα τον ρωτήσει ποτέ κανείς.
Ήσυχη νύχτα. Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια.
Κι εκεί, στη γωνιά του δρόμου, κάποιος έπαιζε συνέχεια φυσαρμόνικα…